|
OMSKA GORĄCZKA KRWOTOCZNA | | Rodzaj: | WIRUS | Rozsiewanie: | Aerozol, woda | Przenoszenie: | Nieistotna | Zarażanie: | Wysoka | Inkubacja: | 3-7 Dni | Czas trwania: | 7-10 Dni | Śmiertelność: | Niska | Szczepionki: | Eksperymentalna | Leczenie: | Nieefektywne | Przeciwciała: | Nie | Charakterystyka: | Opisana w połowie XX wieku choroba wirusowa ludzi i niektórych nornikowatych występująca w zachodniej Syberii (okolice Omska, Nowosybirska, Kurgania i Tiumeni). Omska gorączka krwotoczna wywoływana jest przez wirusa OHFV z rodziny Flaviviridae. U ludzi istnieje także możliwość bezpośredniego zarażenia chorobą od piżmaków, w wyniku kontaktu z ich odchodami i krwią, ale także poprzez wypicie wody skażonej wirusem. Leczenie objawowe, przyczynowe nie jest znane. Przebycie zakażenia powoduje powstanie odporności. | Objawy: | Po 3-8 dniach inkubacji pojawiają się gorączka, ból głowy, powiększenie węzłów szyjnych, bóle mięśni, kaszel, dolegliwości żołądkowe i towarzyszące im objawy odwodnienia. Na podniebieniu miękkim występują zmiany grudkowo-pęcherzykowe, natomiast nie obserwuje się wysypki na skórze. Mogą pojawić się wylewy podspojówkowe. W kilku przypadkach opisano krwotoki. Po 1-2 tygodniach część pacjentów wraca do pełni zdrowia, ale na początku trzeciego tygodnia u większości zarażonych pojawiają się zaburzenia ze strony ośrodkowego układu nerwowego (ubytki słuchu, objawy zapalenia mózgu). | Profilaktyka: | Najskuteczniejszą jak dotąd metodą walki z gorączkami krwotocznymi jest unikanie ukąszeń owadów, przestrzeganie zasad higieny w rejonach gdzie schorzenia te występują endemicznie oraz kwarantanna osób, w stosunku do których istnieje podejrzenie zakażenia. | |
| <- Powrót |
|
|
|
|